Mevcut Klinik Durumu ve Değerlendirme Z. Hanım'ın genel durumu stabil olmakla birlikte, uzun süreli yoğun bakım yatışına bağlı olarak psikolojik ve sosyal izolasyon belirtileri göstermektedir. Bilinci açık, şuuru yerinde olmasına rağmen sürekli uyku hali gözlemlenmiştir. Yatış pozisyonu genellikle başı yastığa gömülü bir şekilde olup, sağlık personeliyle kurduğu iletişim sınırlıdır. Sorulara yanıt vermekle birlikte, önerileri uygulamada isteksizlik göstermektedir.
Hemşirelik Değerlendirmesi ve Sorunlar
- İletişim ve Sosyal İzolasyon: Hasta uzun süreli yoğun bakım yatışına bağlı olarak içe kapanıklık göstermekte ve sosyal izolasyon yaşamaktadır.
- Tedavi Uyumsuzluğu: Hastanın ilaçlarını almayı reddetmesi, tedavi sürecinin etkinliğini olumsuz etkilemektedir.
- Beslenme Problemleri: Oral beslenme almasına rağmen, yeme içme konusunda isteksizlik göstermektedir.
- Bilişsel Değişimler: Hasta, ziyaretine gelen oğlu ve eşini tanımazken, yeğenleriyle iletişim kurabilmiştir. Bu durum hafif kognitif bozulma veya anksiyete ile ilişkili olabilir.
Hemşirelik Müdahaleleri ve Uygulamalar
- İletişimi Güçlendirme:
- Hastanın psikososyal izolasyonunu gidermek için bireysel iletişim kurmaya yönelik çabalar artırılmıştır.
- Hasta ile göz teması kurulup, anlayabileceği düzeyde konuşmalar yapılmıştır.
- Güven veren ve rahatlatıcı bir iletişim yöntemi kullanılarak hasta sürece dahil edilmeye çalışılmıştır.
Tedavi Uyumu İçin Yaklaşımlar:
- Hastaya ilaç kullanımı ve tedavi süreci hakkında detaylı bilgilendirme yapılmıştır.
- Hastanın ilgisini çekecek konular açılarak, psikolojik destek sağlanmıştır (örneğin, torunları ile ilgili konuşmalar).
- Tedaviye uyum sürecinde, ailesinin desteği alınarak hastanın motivasyonu artırılmıştır.
Beslenme Desteği:
- Hastanın sevdiği yiyecekler tercih edilerek beslenmesi teşvik edilmiştir.
- Beslenme sırasında yalnız bırakılmaması sağlanmış, sosyal etkileşimi artırmak için ailesiyle birlikte yemek yemesi önerilmiştir.
Kognitif Durumun İzlenmesi:
- Hastanın hafıza ve bilinç durumu gözlemlenmiş, gün içerisindeki farkındalığı değerlendirilmiştir.
- Hasta, yeğenleriyle iletişime geçtiğinde olumlu yönde bir değişim gösterdiği fark edilmiş, bu süreç desteklenmiştir.
- Eşi ve oğlunu daha sonra tanıması, psikolojik bir adaptasyon süreci olabileceği düşünülerek sürecin takibi yapılmıştır.
Sonuç ve Değerlendirme
Z. Hanım’ın tedavi sürecine olan uyumu, psikososyal destek sağlandıkça artış göstermiştir. Yeğenleriyle iletişime geçmesi, yemek yemesi ve ilaçlarını kullanmaya başlaması olumlu bir gelişme olarak değerlendirilmiştir. Ailesinin de sürece aktif katılımı ile hastanın psikolojik durumu iyileşme göstermiştir. Hemşirelik bakım sürecinde, hastanın sosyal izolasyonu azaltılmış, ilaç ve beslenme konularında uyum göstermesi sağlanmıştır.
Z. Hanım’ın durumu düzenli olarak takip edilerek, hemşirelik müdahalelerinin devam ettirilmesi ve sosyal destek sisteminin güçlendirilmesi önerilmektedir.